دوره ی پیش دبستانی تاثیرات مثبتی بر رشد و سازگاری کودک دارد میان یادگیری نوآموزانی که دوره پیش دبستانی را سپری کرده اند وآنهایی که این دوره را نگذرانده اند چهار نمره اختلاف وجود دارد چرا که این دوره سبب آمادگی بیشتر برای حضور در مدرسه می باشد این نوآموزان از توانایی های بهتری نسبت به سایرین در خواندن برخوردارند مهمترین عامل پیشرفت دانش آموزان در مدرسه بخصوص در پایه اول است یادگیری مهارتهایی چون سازگاری با محیط - دقت وتمرکز حواس نظم پذیری ذهن هماهنگی دیداری حرکتی ویادگیری جهت ها مفاهیمی است که در دوره پیش دبستانی به خوبی آموزش داده می شود

رشد شناختی:

ویژگی کودکان از نظر رشد شناختی خودمداری او می باشد که به علت خودمداری کودک قادر به درک دیدگاه دیگران نیست همین عدم درک دیدگاه دیگران توسط کودک باعث لجبازی های کودکان در این سنین است ضمن اینکه کودکان را به شنیدن قصه ها تشویق کرد باید اوقاتی در نظر گرفت که کودک به بیان دقیق وعینی آن چیزی بپردازد که اتفاق افتاده است .

رشد اجتماعی:

کودک بیشتر دوست دارد که با دیگران ارتباط برقرار کند ومیل زیادی به همکاری دارد گروه همسالان نقش تعیین کننده ای در شکل گیری شخصیت کودک دارد.

کودکی که از آزادی عمل لازم جهت آزمایش نقش های مختلف محیطی برخوردا باشد ابتکار وبرنامه ریزی در او تقویت می شود .

کودک احساس امنیت عاطفی می نماید وکودک می آموزد که با دیگران بسازد وبا آزادی عضو گروه شود وحقوق دیگران را رعایت نماید و روش های جدیدی برای ابزار عواطف فراگیرد.

رشد اخلاقی:

کودک به علت محدودیت های شناختی قوانین اخلاقی را غیر قابل تغییر می دانند وتفاوتی میان قوانین اخلاقی وفیزیکی قائل نمی باشد وبه هیچ وجه قادر به تغییر وتفسیر موقعیت های اخلاقی به روش غیر از اجتناب از تنبیه وگرفتن پاداش نیستن وبر اساس نظریات روان شناسی (پیاژه وکابرگ) در تربیت اخلاقی کودکان استفاده از تنبیه وسرزنش جایز نیست چرا که به درونی شدن ارزش ها کمک نمی کند بنابراین به جای امر ونهی دایم وتنبیه باید توضیحاتی در خور فهم ومطابق رشد ذهنی به کودک داده شود.

رشد روانی جسمی:

در دوره های دبستانی شکل گیری هویت جنسی کودک ونقش جنسی (پسر یا دختر بودن ) رخ می دهد در سه سالگی تقریبا پسران ودختران تفاوتهای جسمی خود را می فهمند ودر حدود پنج سالگی در می یابند که در آینده مرد یا زن خواهند شد.